Miroljub Todorović
Neuhvatljivo biće pesme.
*
Snaga asocijativne građe – tamni sjaj imaginacije.
*
Šta je sve proisteklo iz procesa cepanja govora?
*
Svet, slika sveta kao nerazmrsivi haos.
*
Prema Bodleru iz poezije treba odstraniti svaki oblik prozodijske slobode, slika mora da bude tačna a pesnikova mašta precizna. Pošto lucidnosti očito daje prednost nad instinktom kod ovog pesnika inteligencija dobija prevashodnu stvaralačku ulogu.
*
Preispitati i dopuniti globalne poetičke odrednice apejronizma.
*
Iz dvojake suštine jezičkog znaka.
*
Hermeneutika kao teorija razumevanja.
*
Iako se fenomenološka pesma uglavnom oslanja na jednu vrstu deskripcije, njena značenjska struktura nije potpuno zatvorena i jednoznačna.
*
Radikalna trans-mimetička faza umetnosti i literature u avangardnim kretanjima šezdesetih i sedamdesetih godina.
*
Osnovna intencija signalističkog pesništva, bar onako kako ga ja vidim, bila bi istraživanje suštine poezije i pesničke umetnosti.
*
Izazovi kosmičkog (i jezičkog) Ništavila.
*
Žudnja za svejedinstvom sveta.
*
Strategija asocijativne ikoničnosti signalističkog poetskog teksta.
*
Gde su izvori, a gde ušća oslobođenog jezika?
*
Saznanje kao iracionalan čin nakon čega sledi racionalna akcija.
*
Signalistički san o apsolutnoj kreativnoj slobodi.
*
Moć jezičke katarze.
*
Bekstvo od spokojstva, sleđenosti duha i sabranog tela.
*
Ispitivanje pesničkih mogućnosti nejezika.
*
Duboki otpori prema tvrdnji da je čovek "pre svega i iznad svega političko i socijalno biće".
*
Teško razmrsive paukove mreže neverovatnih jezičkih spojeva i slobodnih, imaginativnih asocijacija u aleatornoj i stohastičkoj pesmi.
*
Relativizacija osnovnih vrednosti u jednom demistifikovanom svetu.
*
Otvarajući delimično vrata književne laboratorije imanentna poetika izvire neposredno iz samog dela autora.
*
Pesništvo – proizvodnja jezika u jeziku.
*
Za Solersa pisanje nije instrument govora već delatnost starija i razuđenija od njega.
*
Dubinska participacija.
*
Oplođujuća preplitanja različitih jezika u signalističkom tekstu.
*
Delo konceptualnog umetnika kao proces "na granici materijalne realnosti i jezika".
(B. Nojman)
*
Signalistička poezija i poetika u permanentnom naporu da izraze totalitet ljudskog bića.
*
Fenomeni: refleksi koji najavljuju da se u našoj svesti rađa estetski ili poetski predmet.
*
Pesništvo koje više nije osuđeno samo na reči.
*
Da li je suština umetničkog dela uopšte prevodiva na jezik logičkih pojmova?
*
Igra je buđenje jezika i znaka – njegovo utočiše u pesmi.
*
Probijanje zatvorenih, "večnih" struktura tradicionalne poezije.
*
Put na kome bi literatura pronašla samu sebe.
*
Promena ontološkog statusa poezije.
*
Nove dimenzije pesničkog teksta u signalizmu.
*
Da li trajanje ili sagorevanje bića?
*
Prostor neomeđene reči: apejronistička pesma.
*
Fenomenološka, stohastička, aleatorna i kompjuterska poezija i njihova uloga u oslobađanju od "metaforske lepljivosti" kojoj je, inače, po nekim teoretičarima, sklon naš jezik.
*
Pesnička sloboda proistekla iz principa apsolutnog (nesputanog) individualizma.
*
Za Vitgenštajna jezik nije samo instrument ljudske komunikacije već pre i iznad svega "životna forma".
*
Postanarhistički stavovi u delima i akcijama brojnih umetnika, sudeonika avangardnih kretanja šezdesetih i sedamdesetih godina.
*
Granice i ograničenja jezika koje signalistički pesnik oseća kao teret što ga onemogućava u njegovom samoostvarenju.
*
Da li je moguće jednu određenu kritičku metodu otkrivanja poetskih vrednosti primeniti (primenjivati) na raznovrsnu lepezu pesničkih tekstova od tradicionalnih do avangardnih (eksperimentalnih)?
*
Iz dubinskih metamorfoza pesnikovog bića.
*
Pokušaj kritičkog određenja dinamičke poetske imaginacije.
*
Težnja signalističkog dela ka sopstvenoj nezavisnosti.
*
U nemogućnosti da izmeni stvarnost on je pretvara u neku vrstu deliričnog sna.
*
Umetnost – dešifrovanje značenja jezika kosmosa i sveta.
*
Istinska i duboka poezija moguća je tek kada se pesnik oslobodi spoljnih i unutarnjih represija.
*
"Ljudsko je u suštini jezičko."
(Hajdeger)
*
Pesnički jezik i slike oblikovane kao prevazilaženje subjektivnog iskustva.
*
Stvaralački metod je otkrivanje sveta, način ispoljavanja suštinskih svojstava bića umetnosti.
*
Pažljivo ispitivanje i merenje reči i sintagmatskih celina u apejronističkoj pesmi.
*
Rađanje, razvijanje i odumiranje jednog pesničkog oblika.
*
Reči koje nas upućuju drugim rečima.
*
Asocijativne zone pesme.
*
Čoveku nedostupan smisao postojanja.
*
Apejronistički pesnik, putem jezika, u lovu na samog sebe, na fragmente kosmosa i sveta kao krhotine svog unutrašnjeg bića.
*
Razlika između činjeničnog i poetskog u jeziku.
*
Sakralizacija egzistencije.
*
Za Morisa Blanšoa suština književnosti je u procesu samorazaranja.
*
Zračenje pesme u jednom destabilizovanom jezičkom sistemu.
*
Tekst razdrobljen do sintagmi, do osamljenih reči. Ispod grč unezverenog jezika.
*
Ustanoviti osnovne kriterijume za razlikovanje avangarde od modernizma.
*
Reč bilo kog pesnika upućena bilo kom čoveku na ovoj planeti.
*
Uroboros, zmija koja guta svoj sopstveni rep, kod Šelija označena kao simbol večnosti.
*
Pesma – čin samoprevazilaženja jezika i sveta.
*
Ispod egzaktnog omota scijentističke pesme iracionalno jezgro.
*
Jezik koji se opire bezličnom bezmerju: pesma što priziva samu sebe.
*
Za Getea i Šilera umetnička predstava prirode i stvarnosti najniži je stepen umetnosti.
*
Povremeno ka izvorištima poezije iz neposredne senzacije.
*
Spaljujući vidljivi svet, pretvarajući svest u pesmu.
*
Istražiti temelj, ukazati na horizonte signalističke poetičke prakse.
*
Od kosmičkog Haosa ka pesničkom Apejronu.
*
U konceptualnoj umetnosti ideja postaje osnovna pokretačka motivacija delovanja umetnika.
*
Fenomenološka poezija i poetika podrazumevaju neposredno, objektivno i nemetaforičko posmatranje, doživljavanje i opisivanje bića i stvari.
*
Psihički i psihološki izvori pesničke upotrebe jezika.
*
Pravo na reči i igru sa njima, pravo na ničim ugroženu stvaralačku sabranost i usamljenost.
*
Nova imaginativna svežina i snažni spektri jezičkog zračenja u apejronističkoj pesmi.
*
Delo kao složena celina sagledano prostorno u jednom vremenskom trenutku.
*
Glasovno obilje sadržano u vokalnim organima čoveka izvor foničke poezije.
*
Oslobađati jezik otuđenih komunikacionih formi.
*
Žestoke slike apejronističke poezije slične onim što potiču iz remboovskog "rastrojstva svih čula".
*
Putem signalističke umetnosti tražiti i pronalaziti suštinske oblike ispoljavanja svog kreativnog bića.
*
Iz razuđene i inspirativne disharmonije sveta.
*
Novim kreativnim postupcima u signalističkoj verbalnoj poeziji omogućeno je stvaranje drugačijih odnosa između jezičkih činjenica, zapravo drugačije funkcionisanje jezika u pesmi.
*
Ne postoje objektivni kriterijumi razlikovanja poetskog od nepoetskog.
*
Izoštriti sluh za kretanja po rubovima jezika.
*
Signalistička poezija kao permanentno istraživanje, stalni izazov poetskim zakonima i zakonima sveta, ludička inovacija, zagonetna i nepredvidljiva u planetarnoj igri bića, jezika i znaka.
*
Čak i za Valerija "nered predstavlja suštinu stvaranja".
*
Ekspresivna strana teksta.
*
Aleatorna i šatrovačka poezija u svom naporu za obesvećivanjem sakralnih prostora sveta.
*
Osetiti nerealnost jedne umetničke forme.
*
Od jezika kao materijalne činjenice, do jezika kao kreativnog čina čiji je ishod delo.
*
Da li je u krizi umetnost ili način komunikacije?
*
Helderlinovski osećaj antagonizma između svesti i stvarnosti.
*
Prve groznice u traženju reči, u iskušavanju pesme.
*
Žudnja signalističkog pesnika da dopre do suština Kosmosa i Sveta, osvoji ih i pretvori u deo sopstvenog bića.
*
Koncepcija umetničkog dela kao živog organizma.
*
Opozicije suprotnih pojmova i značenja u apejronističkoj poeziji.
*
Reči u borbi za svoje vilinsko kraljevstvo: ničim ograničeni prostor pesme.
*
Uspon i zamiranje umetničkih avangardi.
*
Nova, nenormativna značenja i zračenja reči u signalističkoj pesmi.
*
Jezik koji se ne "postvaruje".
*
Apejronistički pesnik: plodan proizvođač reči.
*
Do jedinstva bića kroz sintezu rascepljenog Univerzuma.
*
Dovoditi u pitanje opšte prihvaćene umetničke (pesničke) kriterijume ukazivanjem na njihovu nužnu relativnost.
*
Logos signalističke umetnosti.
*
Kreirati takve stvaralačke metode kojima će se neprestano preobražavati i obnavljati jezik poezije.
*
Zatvorenost i zamagljeni govor činjenica i stvari.
*
Za Gadamera sama igra je subjekt.
*
Signalistički pesnik nađe se ponekad u situaciji da mu nedostaju jezik, metafore i pojmovi kako bi iskazao sve one lomove i slike nastale u tamnim dubinama uznemirenog bića.
*
Vizuelna forma jezika.
*
Pitanje odnosa između svesti i sveta.
*
Dinamizacija pesničkih sredstava u signalizmu.
*
Trostruka funkcija reči.
*
Pećinske slike i crteži preistorijskog čoveka kao temeljni deo njegovog magijskog i animističkog načina mišljenja.
*
Ka živom zvuku jezika i poezije.
*
Poetsko tematizovanje sopstvene ali i planetarne egzistencije.
*
Vremenska distanca kao merilo vrednosti umetničkog dela.
*
Korespondencija vizuelne forme i značenja.
*
Da li igra zaista "nema subjekta"?
*
Apejronistički pesnik novim stvarima i novim rečima ponovo oblikuje i naseljava svet.
*
Pokazati teskobu sopstvenog jezika.
*
Prirodna polifunkcionalnost književnog dela.
*
Razjašnjeni svet gubi čar tajanstva.
*
Signalističke poruke nisu nekomunikativne već se saopštavaju na jedan drugačiji način.
*
Od korišćenja reči ka stvaranju jezika.
*
Novi čitački postupci u recepciji vizuelne poezije.
*
Definisati elemente koji sačinjavaju poetski predmet u našoj svesti.
*
Pisanje kao "bio-grafija".
*
Odnos metafizike, ironije i igre u signalističkoj poetici.
*
U jednom trenutku Krleža se patetično pita: "Pjesnici budućnosti čovječanstva gdje ste"?
*
Pojedini od novih teoretičara umetnosti posmatraju modernu umetnost kao "homogenu ideološku činjenicu" tumačeći je najčešće sociološkim i psihološkim metodama.
*
Snaga apejronističke poezije – izvan totaliteta racionalno uređenog sveta.
*
Reči – kresovi između reči, sintagmi, delova rečenica – šire od naše uobrazilje.
*
Može li se pevati samo ono što je moguće imaginirati?
*
Iz lavine jezika u eksploziju pesme.
*
Reč i znak u prostoru bez granica.
*
Ritam – unutrašnji oblik upesmljenog jezika.
*
Uzajamno delovanje i preplitanje verbalnih i vizuelnih znakova u signalističkoj poeziji.
*
Ne-racionalni (pesnički) univerzum čije je tajanstvo dostupno jedino oslobođenim energijama kreativne imaginacije.
*
U srcu kibernetski organizovanog sveta sev igre, sev svemira.
*
Poezija sa magičnim planetarnim oreolom.
*
O fenomenu padanja u zaborav pesničkog dela i njegovog ponovnog vaskrsavanja i vraćanja u žižu književnog interesovanja.
*
Za Andreja Belog forma je "samo meso iskazivanja misli, reči, povezivanja reči".
*
Iz složenih prepleta verbalno-znakovne strukture signalističkog poetskog kosmosa.
*
Cilj lingvostilistike: protumačiti ulogu jezika u stvaranju književnog dela.
*
Pesma kao izraz, semantička kristalizacija određene poetike.
*
Pesnik: svedok pred stvarnim licem vremena.
*
Iz nadražene rodnice jezika.
*
Čin signalističkog pevanja je događaj koji ne zaboravlja igru.
*
Dijalog pesme sa drugim pesmama i čitanje pesme kroz taj njen dijalog sa drugim pesničkim tekstovima.
*
Novo shvatanje i predočavanje znakova.
*
Problem načelne mogućnosti egzistencije vizuelnog pesništva u srpskoj poeziji.
*
Kreativnom sintezom ukidati granice između duha i sveta, činjenica i stvari.
*
Svetlosni misticizam jezika.
*
Žudnja za pra-izvorom, prvobitnim jedinstvom čoveka i sveta.
*
Okretanje ka supstancijalnosti u fenomenološkoj pesmi.
*
Izvorni nered kao izvorna igra.
*
Da li je za signalizam dovoljno reći da je izrastao iz savremenog realiteta, odnosno životnog i duhovnog prostora naše civilizacije?
*
"Granica reči" i njena uloga u konstrukciji poetskog dela.
*
Kako ostvariti harmoniju između bića i stvari, univerzuma i čoveka?
*
Vizuelno mišljenje.
*
Prema Bašlaru postoji poetski dijagram koji kod svakog pesnika pokazuje "osećanje i simetriju njegovih metaforičkih koordinata".
*
Odgonetanje intencionalne strukture pesničkog dela.
*
Novi imaginativni i onirički prostori signalističke pesme.
*
Nesavladiva (i neuhvatljiva) potreba za promenom, za drugačijim govorom.
*
Egzistencijalni oblici naše realnosti u aleatornoj i šatrovačkoj poeziji.
*
"Čovek je u traganju za novim jezikom."
(Apoliner)
*
Poezija osamdesetih godina kao odjek pesničkih tokova i kreativno-istraživačkih prodora u desetlećima koja su joj neposredno prethodila.
*
Uloga i smisao strukturalne metafore.
*
Pisanje koje u prvi plan stavlja način proizvodnje teksta.
*
Stvarnost je uvek budućnost.
*
Otkrivanje arhetipskih obrazaca čovekovih duhovnih tvorevina.
*
Verbalna magma iz stvaralački produktivne, svih stega oslobođene svesti.
*
Da li samo pesništvo upitanosti i intelektualne dramatičnosti?
*
Kritičko mišljenje razlikuje zvanični futurizam, koji se odmah po prihvatanju dogmatizovao, i "okultni" futurizam koji je nastavio sa eksperimentalnom i istraživačkom praksom.
*
Preispitivanje strukture i statusa umetničkog jezika u konceptualnoj umetnosti.
*
Svet reči pred neprozirnim svetom stvari.
*
U signalističkoj poeziji rastvara se biće pesme, rastočava ustaljena slika sveta.
*
Metafizički nemir savremenog umetnika manifestovan kroz stalno traganje za novim umetničkim oblicima, a potom i kroz njihovu bespoštednu destrukciju.
*
Poetsko preoblikovanje subjektivne i objektivne stvarnosti.
*
O pesmi i neuhvatljivim fluidima njene značenjske energije.
*
Spiritualizovani dijalog sa stvarima i svetom.
*
Ponovno uspostavljanje izgubljene autonomnosti poezije.
*
Rekombinacija, ali i nadgradnja i radikalizovanje pojedinih stvaralačkih impulsa i postupaka istorijske avangarde.
*
Ontologija i fenomenologija apejronističke pesničke slike.
*
Zakoni što vladaju ideološkim sistemima nikako nisu primereni zakonima umetnosti.
*
Metafizička analiza prethodnica estetičkom tumačenju.
*
Fragment – ekvivalent pesničke forme.
*
Istorija poezije kao istorija poetskog.
*
Interakcija između reči i likovnih oblika u jedinstvenom prostoru vizuelne pesme.
*
Kada se nađeš u novom svemiru moraš ponovo da imenuješ svet.
*
Jedna reč kao poticaj, kao izvor – mogućnost pesme.
*
Sa šatrovačkom poezijom prevazilaženje granica literarnosti.
*
Sve ono što izvire iz Haosa i utapa se u Haos.
*
Iz temelja promenjeni oblici poezije u signalizmu.
*
Uočavati bitne razlike između stvari, oruđa i umetničkog dela.
*
Razgradnja jezika – razgradnja istorije.
*
Ka spoznaji autonomije i neuništivosti pesničkog govora.
*
Šta izdvojiti kao posebno i izuzetno iz spektra signalističkih stvaralačkih postupaka?
*
Pesnički monolozi zamenjeni pesničkim dijalozima.
*
Telesnost jezika – grč uznemirenog znaka.
*
Razdvajanje govorne građe od nejezičkog materijala (elemenata).
*
Spoj stvaralačkog nadahnuća, imaginacije sa inventivnošću egzaktnog ludizma (kvantifikacija, aleatorika, permutacija).
*
Ideal slobodnog lebdenja nad stvarima i njihovim značenjima.
*
Ka planetarnoj formuli duha, jezika i sveta.
*
Šta se krije iza žudnje za nečitljivošću?
*
Apejronistička poetika čudesnog.
(Iz knjige ''Oslobođeni jezik'', Beograd, 1992)
No comments:
Post a Comment