Saturday, August 22, 2009

JEZIK I NEIZRECIVO


Miroljub Todorović


Segmentovanje (rezanje) stihovnog lanca u signalizmu (aleatorna, stohastička, kompjuterska, apejronistička poezija), na jezičke molekule reči, sintagme i druge relativno samostalne rečenične celine.

*

Manifestovanje kosmičke energije u stvarima, bićima i posebno u umetniku (stvaraocu) koji ih dodiruje i otkriva.

*

"Ovo je doba da svako otvori svoju alternativu prema Nezamislivom."

(Ihab Hasan)

*

Sposobnost da se sve apsorbuje i pretvori u pesmu.

*

Pritajenost prave prirode jezika.

*

Pevati izvor (bit) i oblike u kojima se on objavljuje.

*

Istinska konkretizacija jezičkog čina.

*

Ekstatično stanje jezika u stohastičkoj pesmi.

*

Neiscrpna su obeležja stvari.

*

Stvaralačka svest shvaćena kao skup neprekidnih, paralelnih ali i isprepletanih imaginativnih tokova i procesa u kojima se ocrtava magmatična slika Kosmosa i Sveta.

*

Na koji način, u okružju i pod presijom drugog i drugih, ostvariti svoje pravo biće?

*

Haotičnost reči i slika: iracionalno opštenje sa stvarnošću.

*

Ka ontološkim temeljima signalističke pesme.

*

Da li je lepo izgubilo svoj nekadašnji metafizički sjaj?

*

Istraživanje fenomenologije pesničkih formi.

*

Reč i slika uhvaćeni u mrežu igre značenja.

*

Prenapregnuta simboličnost i metaforička preza- sićenost verbalnih sintagmi i rečeničnih solilokvija u nadrealističkom automatskom tekstu.

*

O govoru kao individualnoj (psihičkoj) a jeziku kao opštoj (društvenoj) pojavi.

*

Kinezika: semiologija gesta (akcije).

*

Reči aleatorne pesme iz svakodnevne, uzburkane, egzistencijalne kosmogonije.

*

Od semiotičkog ponovo ka simboličkom.

*

Kombinovani i kombinatorički modeli percepcije.

*

Tekst kao instrument za transcendenciju jezika.

*

Moć fragmentizovanja -- moć iskliznuća.

*

Uzaludni pokušaji kritičke rekonstrukcije teksta i puteva stvaralačke imaginacije.

*

Fenomenološka metoda kao metoda proučavanja bitnosti.

*

Da li je "jezik samo spoljna kristalizacija unutrašnje forme"?

*

Nečitljivost ne kao izraz voljnog već spontanog, ekspresivnog čina.

*

Kako neizrecivo dodirnuti jezikom?

*

Pesme o kosmičkoj i ljudskoj pometenosti.

*

Pisanje kao samoanaliza.

*

Uspostaviti kreativan odnos između unutrašnjih napona i spoljašnjih ograničenja.

*

Signalistički tekst ne samo kao znak već i uputstvo za sastavljanje i israživanje znakova.

*

"Sve je broj. Broj je u svemu. Broj je u jedinki. Pijanstvo je broj."

(Bodler)

*

Može li poezija razrešiti sukob između večnosti i efemernosti?

*

Iz lavine reči svakodnevlja na putu ka imenovanju bića: pesma.

*

Nad metafizičkim izvorima poezije.

*

Elementi zajednički pevanju i mišljenju. Približiti se suštini pevanja.

*

Sveukupnost signalističkog stvaralačkog iskustva.

*

San o planetarnom i planetarizovanom biću.

*

Pesništvo kao čin suprostavljanja hegelijanskom racionalizmu.

*

Poetika koja samu sebe proverava, sopstvene ponore i prostore.

*

Prema Liotaru "sve se može čitati" i to "na bilo koji način".

*

Signalistička poetička praksa kao uzročnik tektonskih poremećaja u srpskoj poeziji krajem šezdesetih i početkom sedamdesetih godina.

*

Znak i mišljenje.

*

Zatvoreni svetovi fenomenološke pesme.

*

Novi postupci jezičkog osvajanja stvarnosti.

*

Ukloniti sve iz stvaralačkih postupaka što sputava kreativnu slobodu i imaginaciju.

*

"Mogao bih definisati svoje delo upravo kao kontradikciju između bića i postojanja."

(Česlav Miloš)

*

Pesma kao stvaralačka rezultanta vrhunskog napona (rada) jezika.

*

Potirući logos, pokazujući elemente jednog fragme- ntizovanog i raspadajućeg sveta.

*

Signalističko delo od izrazite informativnosti do neprozirne hermetičnosti.

*

Potrošljivost poetika.

*

Agonizam i antagonizam, važni momenti za defini- sanje avangardnog umetnika i njegovog dela.

*

Sa egzistencijalne neprilagodljivosti prelazak na kosmičku dinamičnost.

*

Eliminacija umetničkog objekta i pokušaj "vizue- lizovanja misaonih nastojanja" u različitim vidovima konceptualne umetnosti.

*

Moć permanentnog imaginiranja kao poseban oblik stvaralačke katarze.

*

Novi prostori osvojenih pesničkih sloboda u signalizmu.

*

Pesme koje me ispisuju.

*

Belina papira, bela pesma, pesma ni o čemu, osnovni znak, mogućnost iz koje proističe sve ostalo.

*

Signalistička poezija kao šifra i ključ za razumevanje fragmentizovane (diskontinuirane) svesti savremenog čoveka.

*

Na granici jave i priviđenja: Reč i Znak.

*

Govor (jezik) jedan je od osnovnih elemenata čovekove izuzetne pozicije u planetarnom (kosmičkom) pletivu (tkanju, textum).

*

Hegelova identifikacija subjekta i supstance.

*

Svest o pesmi: neposredna i kontinuirana samo- refleksija.

*

Tamo gde govor ističe iz sebe samog.

*

Aktivna uloga posmatrača u procesu oblikovanja umetničkog dela.

*

Signalistička svest o permanentnom povezivanju sebe (svog bića) i sveta (kosmosa), sadašnjeg sa budućim.

*

Reč oslobođena magije prividnosti.

*

Ka izvorištu (počelu) jezika u kome se događa biće.

*

Pojmovni sudari i metaforička prelivanja u apejro- nističkoj poeziji.

*

Pesma kao obračun sa svešću i jedinstvo svesti.

*

Dadaističko načelo simultanosti iskustva.

*

Sukob između stvaraoca i sveta pretvoren u unutarnji sukob.

*

"Postanak stvari obično ostaje skriven."

(Heraklit)

*

Prekodifikovanje komunikacije putem slike i pisma.

*

Signalistička plakat-pesma jedan je od prvih oblika prevladavanja knjige kao komunikativnog medija u literaturi.

*

Usmerenje konceptualizma ka lingvističkoj supstanci umetnosti.

*

Nova svest o mitu u apejronističkoj pesmi.

Umetnost pisanja: otkrivati sebe kao nekog drugog.

*

Estetičke premise signalizma isprepletane i neodvo- jive od signalističke pesničke prakse.

*

Manifestacija poetske moći oslobođenog znaka i reči.

*

Čin pisanja i čin recepcije teksta kao istorodni proces.

*

Putem apejronističke pesme tragati za izgubljenom tajanstvenošću sveta.

*

Određenje avangardnosti, po nekim kritičarima i teoretičarima, vršilo bi se, uglavnom, na osnovu negativnih estetičkih kategorija kao što su: disonantnost, groteskno, ružno, haotičnost, itd.

*

Kušanje značenjske energije i dejstva reči usamljenih u prostoru. Onda upoređivanje zračenja i asocijativnih prepleta onih reči okruženih rečima i drugim jezičkim jedinicama (elementima).

*

Izvan mitskog jedinstva fenomena i zbilje.

*

Pevati tako kao da niko pre tebe nije pevao.

*

Da li samo stvarnost može biti "najdublji izvor inspiracije"?

*

Suština ličnosti umetnika izražena kroz prepoznatljivi stvaralački postupak.

*

Svest o ludičkom ali i proizvodnom karakteru pisanja u signalizmu.

*

Dejstvo belih i crnih površina i intezitet zračenja slova u vizuelnoj pesmi.

*

Nemogućnost određivanja čvrstih granica između činjenica i fikcije.

*

Figurativnost jezika.

*

Fenomenološke pesme kao produkti "same prirode stvari".

*

Sadejstvo poetoloških odrednica i pesničke prakse.

*

"Oko kojim ja gledam Boga jeste oko kojim Bog gleda mene. "

(Majstor Ekhart)

*

Demijurški pesnički ples potaknut asocijativnošću metafora i jarkih alogičnih slika.

*

Koliko književnik zaista može da izražava svest jedne epohe i da predstavlja njenu savest?

*

Još u Planeti ljubav kao kosmička energija.

*

U samim izvorima pesme pitanja o smislu pesništva i pesnikovanja.

*

Kako pokrenuti reči, kako im dati potrebno ubrzanje i ritam?

*

Apejronistički kreativni postupak kao ludičko-imaginativni proces.

*

Pesnik antilogocentrističkih vizija i prakse.

*

Rastakanje realnosti i onirička dimenzija apejro- nističke pesme.

*

Simbol neke stvari značenjski je bogatiji od same te stvari u njenom određenom prostorno-vremenskom ispoljavanju.

*

Anarhična i dekonstrukcijska pesnička praksa signalizma.

*

Silazak u dubinu, u otvoreni ponor jezika.

*

Da li bi pesma mogla postati jedno od mogućih središta našeg sveta?

*

Pisanje kao proces kombinovanja datih elemenata.

*

Mistika materije.

*

"Posao kritičara nije da rekonstruiše poruku već sistem dela, kao što posao lingviste nije da dešifruje smisao jedne rečenice, već da utvrdi formalnu strukturu koja omogućuje prenošenje tog smisla. "

(Rolan Bart)

*

Verbalni i likovni elementi vizuelne pesme kao integralni delovi njene jedinstvene strukture.

*

Omađijan govorljivom ćutnjom bele pesme.

*

Za Majakovskog "nema revolucionarne umetnosti bez revolucionarne forme".

*

Signalistička svest o novim, još neotkrivenim mogućnostima jezika.

*

Sjedinjavanje raznovrsnih umetničkih oblika i disciplina u konkretnoj i vizuelnoj poeziji.

*

Jedna od osobina dela avangardne umetnosti ogleda se u izgrađivanju pojedinačnog (specifičnog) kôda dela.

*

Destruirati. Graditi. Govoriti.

*

Teško uhvatljiva razlika između jezika i krika.

*

Znak koji prerasta u jezik.

*

Odnosi među posvađanim rečima -- asocijativni izvori.

*

Pesma što se tek naslućuje iza granica govora.

*

Načelo relativnosti u tumačenju jezičkog znaka proisteklo iz moderne fizike.

*

čistota i nevinost pesničkog saznanja.

*

Ka deistorizaciji pojma avangarde.

*

Konkretna poezija - negacija metaforičkog govora.

*

Proizvodnost jedan od elemenata određenja stvara- lačkog procesa.

*

Povratak kontekstu, povratak izvorima.

*

Jezik kao polazna tačka istraživanja u signalizmu.

*

Pesnički oblici utemeljenja sopstvenog postojanja.

*

Reč kao počelo. Svet pretočen u reči.

*

Iz sprege verbalnog i ikoničkog.

*

S druge strane jezika.

*

Signalističko delo u nastojanju da oformi svoj sopstveni sistem komunikacije.

*

Vreme celine i vreme trena.

*

Dinamička i fleksibilna moć reči u apejronističkoj pesmi.

*

Nova umetnost i prostori utemeljenja drugačijeg etosa.

*

Osnovni mehanizmi jezičke proizvodnje u signalizmu.

*

Objedinjavanje reči i tišine.

*

Pesma što pokušava da razjasni bit sopstvenog bića.

*

Ka jednoj imaginarnoj sadašnjosti.

*

Veština preplitanja, apejronističkog umrežavanja teksta.

*

Prostor vizuelne poezije i konstelacije energije lingvističkih skupova.

*

Da li, kako to tvrde letristi, semantičko značenje reči, zaista, "ograničava otvor u dubinu"?

*

Razmišljajući o nekim bitnim principima umetnosti, o misiji umetnika i stvaralačkom postupku, Prust zaključuje da se on sastoji, pre svega, u otkrivanju i ispitivanju sopstvenog ja.

*

Poezija koja traži i poseduje jedan nov i drugačiji perceptivni duh.

*

Kako na najefektniji način oslobađati kreativne mogućnosti jezika?

*

Imaginarno -- tajna realnog sveta.

*

Svetlosti i senke jedne tek osvojene poetske realnosti.

*

Nužnost prostornog približavanja reči u signalističkoj pesmi.

*

O funkcijama književnog teksta.

*

Opsednut beskonačnošću.

*

Pesnički izvor i pesnički trag.

*

Otvorenost ka onim strukturama što "Logos vraćaju u njegove granice".

(Derida)

*

U jednoj jedinoj reči osluškivati haotično i magično pulsiranje bila svemira i sveta.

*

Stvaralački postupak kao posebna vrednost i umetničko otkriće.

*

Bodlerova "metafizika greha" .

*

Sev jezika -- minimalna distanca između dve suprotsta- vljene realnosti.

*

Otvorena i kontinuirana serijalnost slika u aleatornoj i stohastičkoj pesmi.

*

"Ludilo Nastajanja."

(Marineti)

*

Poetska višesmislenost razbijač i uništitelj "totalne strukture".

*

Raslojeni svet, svet demijurške ekspresije.

*

O pesništvu kao mogućem prajeziku ljudskog roda.

*

Pesma koja je tek krenula u susret svome biću (liku).

*

"Jezik me trpi i čini da ga trpim."

(Valeri)

*

U šatrovačkoj poeziji želja za apsolutnom neposrednošću.

*

Stvaralačka sloboda, ili iluzija slobode?

*

Ekspresivnost jezičkog i ludičkog otvaranja sveta u apejronističkoj pesmi.

*

Izvan poetičkih zakonitosti.

*

Kreativna izvornost i neomeđenost signalizma.

*

Bez apsolutnog uporišta.

*

Odbojnost prema normativnosti, sistematici i mode- lovanju samo potvrđuje mišljenja da se u osnovama avangarde (i one istorijske i ove posleratne) osećaju uticaji anarhi-stičkih i postanarhističkih ideja.

*

Struktura kao zatvorena, autonomna i statična shema.

*

Mogućnosti i granice signalističkog polimedijalnog stvaranja.

*

Po Mišelu Fukou potrebno je tragati za logikom koja će biti nezavisna od gramatika, rečnika i reči, i istovremeno sposobna da izrazi univerzalnu sadržinu misli van postojećih jezika.

*

Kôd savremenog likovnog umetničkog dela prepozna- ćemo tek ukoliko je uspeo da izrazi poetsko.

*

Apejronistička projekcija sveta.

*

Delo kojim se žudi za totalizacijom života (egzistencije).

*

"Estetska informacija" u konkretnoj poeziji, uverava nas Benze, "ne prenosi značenje već svoju sopstvenu realizaciju".

*

Prelivanje jedne reči u drugu.

*

Obnoviti dijalog sa svetom činjenica i stvari znači obnoviti jezik kao izražajno sredstvo.

*

Signalizam kao metastruktura -- apejronizam kao auto- nomni ali i zavisni deo te metastrukture.

*

Mit koji vremenom postaje realniji od stvarnosti iz koje je ponikao.

*

Heurističko postuliranje strukture kao ontičke realnosti.

*

Kružni tokovi jezičkih signala u prostoru vizuelne pesme.

*

Klasična funkcija katarze: svođenje emocija na "pravu meru".

*

Ka još izraženijoj autonomiji književnog stvaralaštva.

*

Prema Noamu Čomskom jezik je ogledalo našeg duha (uma).

*

Ponekad suočen sa suštinskom prazninom sveta.

*

Nepredvidljivost razvojnih tokova poezije.

*

Značenjski slojevi i značenjska kretanja u stohastičkoj pesmi.

*

Gde su granice jezičke smrti?

*

Razvijanje kritičke svesti i aktivne stvaralačke participacije.

*

Izvorni mirisi, zvukovi i slike bića.

*

Pesnička istina kao istina fragmentizovanog i haotičnog sveta.

*

Signalistička poezija otvorena prema novim i drugačijim mogućnostima prestruktuiranja svojih elemenata (reč, znak, gest, zvuk), dakle u stalnoj transformaciji.

*

Poetska inovacija Kosmosa i Sveta.

*

Dimenzije svakodnevlja u aleatornoj i šatrovačkoj poeziji.

*

Reč i znak s one strane egzistencijalne strepnje.

*

U signalističkom carstvu kreativne slobode.

*

Napeta rečitost stvari dovoljna da pokrene pesnikovu imaginaciju.

*

U kojoj je meri opravdana tvrdnja da se brzo iscrpljuju i troše, odnosno umiru, oni tekstovi koji se "odveć drže neke stilske doktrine"?

*

Želja za totalnom (neograničenom) komunikacijom.

*

Dinamičnost i pokretljivost govora nasuprot jeziku koji teži stabilnosti i statičnosti.

*

Sama priroda signalističkog pisma protivna je principu linearne temporalnosti.

*

Svakog trenutka jezik se, u raznovrsnim komuni- kativnim oblicima, inovira i stvara.

*

Logika imaginarnog u iskidanom (fragmentarnom) sledu pesme i sveta.

*

Možemo li, i smemo li, zamisliti svet bez poezije?

*

Ritam forme.

*

Ka novim poetskim prostorima uz pomoć magičnih jezičkih formula i novih značenjskih slojeva apejronističke pesme.

*

Raz-dvojenost pesnikovog unutarnjeg bića i njegovo neurotično bitisanje u svetu.

*

Planeta i Putovanje u Zvezdaliju : prizivanje i imenovanje Univerzuma pesmom.

*

Bez strepnje od neograničene slobode.

*

Svi ti šumovi koje pomno osluškujem u jeziku.

*

Prema Pasternaku misaoni i društveni sistemi zasnovani na utopijskom prometejskom mitu vode ka dezintegraciji ljudskih vrednosti.

*

Pesnički govor kao "pitijski" i za stvaraoca i za primaoca.

*

Odricanje od svega osim svoje umetnosti.

*

Sintaksička funkcija prostora, belina i grafemskih blokova u vizuelnoj poeziji.

*

Nabujalost jezičkih ponornica apejronističke pesme.

*

Pesničke mogućnosti radikalne promene mentalnog reda stvari.

*

Početak je u analizi i tumačenju materijalne strukture dela da bi se potom ušlo u njegovu formu.

*

Semantički kontekst vizuelne pesme.

*

Ukrštanje više prostorno-vremenskih iskustava jezika i sveta.

*

Kako u sebi ukinuti ideologa?

*

Simultanost signalističke poezije.

*

Oblik i smisao su način putem koga se ono što opažamo čulima pojavljuje u svesti.

*

Po Herbertu Ridu : umetnost kao "kreativna terapija".

*

Žudnja za čvrstom (savršenom) formom koja bi na kraju bila uništena.

*

U apejronizmu vraćanje na metafizičke vrednosti, na tajanstveno i iracionalno.

*

Gde su granice subjektivnih moći?

*

Otkrivanje sopstvenih pesničkih postupaka.

*

Hibridnost i asimilativna sposobnost signalističkog teksta.

*

U konkretnoj poeziji: jezik, ne samo sredstvo komunikacije već i materija koju je moguće estetski oblikovati.

*

Elementi oniričkog, istorijskog i ludičkog iskustva pretvoreni u asocijativno tkivo apejronističke pesme.

*

Poezija shvaćena kao jedna od "spoznajnih disciplina duha".

*

Bit jezičkog fenomena u poetskoj funkciji.

*

Rušenje prirodnih tokova prenosa i dejstva estetske informacije.

*

Ka prvobitnom govoru i suštini jezika.

*

Nijanse socio-kritičkog diskursa u aleatornoj i šatrovačkoj poeziji.

*

Značenje jednog pesničkog teksta nikako nije isto za pisca i za čitaoca.

*

Umetnička delatnost kao proces samoanalize.

*

Mesto ironije i humora u međuprostorima jezika i govora.

*

Intuitivno opažanje suštine stvari.

*

Čovekova nemoć da savlada uskomešane sile podsvesti.

*

Da li je jezik, kako nas uveravaju neki filozofi, zaista samo "praktična, stvarna svest", i da tamo gde se odbacuje ili čak delimično razbija i redukuje značenje reči nema više jezika?

*

Problem prostora u poeziji.

*

Objekt-pesma kao upotrebni predmet.

*

Izvorno ispisivanje sebe i sveta.

*

Konkretna poezija i "semantička regresija jezika".

*

Svet rečite tišine.

*

Signalistička težnja za unutrašnjim sjedinjavanjem sa elementima Kosmosa i Sveta.

*

Iz igre rođeno značenje - iskra bića.

*

Da li se o ritmu u poeziji može govoriti kao o fenomenu sa izrazito emocionalnom osnovom.

*

Postepeno značenjsko otvaranje apejronističke pesme.

*

Sintaksička sredstva kao bogat izvor jezičke ekspresije.

*

Prihvatanje i sagledavanje istorije i ljudske egzi- stencije isključivo kroz literarnu formu.

*

Može li savremenost biti svoj sopstveni mit?

*

Stvaralački akt kao suština umetničkog.

*

Misteriozni poredak stvari.

*

"Knjiga je produžetak memorije i imaginacije".

(Borhes)

*

Moć signalističkog pesnika da jezik i znak učini bićem.

*

Razdvajanje označitelja od označenog omogućilo je, između ostalog, savremenom pesništvu da se oslobodi balasta retorike.

*

Odstupanje od norme, ne kao destrukcija već kao kreacija.

*

Neiscrpnost lingvistčkih dimenzija poezije.

*

Jezik i deifikacija Ništavila.

*

Ne/očekivana značenja.

*

Pronalaženje korelacija između udaljenih realiteta u apejronističkoj pesmi.

*

Za Bodlera poezija je "magija jezika".

*

Nezaobilazna psihoanalitička pretpostavka da je svako saznanje, u krajnjoj liniji, zasnovano na iracionalnoj podlozi.

*

U apejronističkoj pesmi traganje za oblikom koji će izdržati sve jezičke eksplozije.

*

Shvatanje poezije kao apsolutne stvarnosti.

*

Poetika onog Drugog.

*

Širenje polisemije reči i pomeranje značenja pomoću ironije.

*

Signalizam i kreativne diverzije u vladajućem pesničkom sistemu.

*

Apsolutizam metafore.

*

Usamljena (izolovana) reč što intenzivno zrači sva svoja potencijalna značenja u prostoru pesme.

*

Anagramski postupci u konkretnoj poeziji.

*

Čime smo to zatrovali jezik?

*

Stvaranje drugačijih perceptivnih i misaonih sistema pod uticajem novih sredstava saopštavanja i primanja poruka.

*

Jedno od osnovnih načela signalizma: sve je moguće pretvoriti u pesmu.

*

Izvori apejronističke poetike uočljivi u nepomirljivom sporu između subjekta i njegove istine s jedne te kosmosa i sveta s druge strane.

*

Vizuelna poezija kao nemirna savest modernog pesništva.

*

Istraživati skrivene i teško uočljive dimenzije višeslojnog signalističkog teksta.

*

Distanciranost i kritička funkcija poezije prema "instrumentalnom umu".

*

Vrednost jezičkog znaka određenog u odnosu na "odsutnost znaka".


*

Nova metafizička slika čoveka stvorena posredno kroz kritiku jezika.

*

U kojoj meri i s kojih pozicija na pesništvo možemo gledati kao na harmoniju intelektualne i čulne, afektivne dimenzije duha?

*

Književnost shvaćena i tumačena kao projekcija opšte strukture ili strukture struktura.

*

Intuitivno ili diskurzivno sagledavanje bića pesme.

*

Složeni sistemi semantičkih pomeranja i strukturalne metaforizacije u apejronističkoj poeziji.

*

Osetiti sebe (svoje biće) kao centar (središnju tačku) Kosmosa i Sveta.

*

Brisanje granica između realnih činjenica i fikcija, stvarnosti i jezika.

*

Kako putem govora otkrivati zaboravljena staništa stvari?

*

U fenomenološkoj poeziji oslobađanje od antropocentrizma i subjektivizma.

*

Istrajnost i nepokolebljivost u istraživanju i izricanju poetske istine o čoveku i svetu.

*

Nastojanje totalitarne ideologije da sve oceni, protumači i podvrgne jednom određenom praksisu.

*

Pesma kao potpuno novi element stvarnosti.

*

Bitne razlike u proizvoljnosti jezičkog znaka u tekućem jeziku i u jeziku pesme.

*

Sukob između vere i sumnje - osnovni pokretač ljudske istorije.

*

Tumačenje umetničkog dela i njegov prenos u drugi egzistencijalni sistem (prostor).

*

Stavljanje znaka jednakosti između života i jezika, stvaranje sistema znakova preko koga je moguća temeljna obnova sveta.

*

Biće signalističkog dela kao zatvoreni univerzum.

*

Izvući iz jezika živo jezgro i onu energiju koju konvencija još nije uspela da uništi.

*

U foničkoj poeziji sâma zvučna struktura nosi određenu poetsku informaciju.

*

"Biće koje govori bačeno je u Beskraj shvaćen kao moć i lukavstvo Reči. "

(Julija Kristeva)

*

Šta bi mogao biti zajednički poetski imenitelj avangardnih umetničkih strujanja šezdesetih i sedamdesetih godina?

*

Oblici eksplozivne "ironične verbalizacije" u aleatornoj pesmi.

*

Od preimenovanja ka stvaranju stvari.

*

Radikalno ispisivanje sopstvenog postojanja.

*

Reč koja u pesmi oličava suštinsko značenje.

*

Prema Volasu Stivensu umetnost bi mogla zauzeti ono mesto u čovekovom duhovnom i intelektualnom životu koje je do sada bilo rezervisano za religiju.

*

Struktura signalističkog dela i evolucija stvaralačkih postupaka u signalizmu.

*

Stalna potreba za menjanjem, preoblikovanjem sveta i starih vrednosnih sistema.

*

Različiti nivoi kretanja i eksplozivnih sudara reči u apejronističkoj pesmi.

*

Može li interpretacija biti ravna kreaciji?

*

Jezička sloboda u funkciji istraživanja Kosmosa i Sveta: glavni put saznanja.

*

"Da li je stvaralaštvo bit čovjeka, i ako jest da li je čovjek uopće moguć danas, ili smo suočeni s nemogućnošću stvaralaštva i nemogućnošću čovjeka?"

(Gajo Petrović)

*

Način organizovanja teksta i jezičko-znakovni elementi u gradnji signalističke pesme.

*

Celokupno ljudsko biće angažovano je u stvaralačkom činu a nikako samo jedan njegov deo.

*

Ponovno uspostavljanje kategorije mišljenja o pesništvu i univerzumu.

*

Odgovornost pisanja.

*

Vanjezički kriterijumi za razlikovanje književnog od neknjiževnog teksta.

*

Kolažna struktura apejronističke pesme.

*

Za Valerija istraživanje odnosa između stila i ja omogućuje pesniku da potpuno uobliči i pokaže svoju originalnost.

*

Problem egzistencije i jezika kao metafizički problem.

*

U pesmi stvari se oslobađaju spoljašnjeg oklopa koji njihovo značenje bitno sužava.

*

Moć pevanja - putevi stvaranja sveta.

*

Spuštati se u podzemlje jezika.

*

Univerzalna vrednost poezije i jedinstvo planetarnog pesničkog stvaralaštva.

*

Istražiti izvorišta kreativne funkcije jezika.

*

Radikalni preokret kvaliteta sveta u apejronističkom pesništvu.

*

Između punoće jezičkog univerzuma i ništavila tišine.

*

U kojoj meri avangardno umetničko delo zbunjuje i plaši savremenog čitaoca (gledaoca), i da li, zaista, na toj relaciji, može doći do potpunog prekida komunikacija.

*

Razumevanje unutrašnjeg značenja.

*

Problem razgraničenja realnog od irealnog u apejronističkoj pesmi.

*

Jezik koji je iscrpeo svu svoju izražajnu moć i više nije u stanju u celini da pokrije oblast literarne ekspresije.

*

Svet je za Borhesa beskrajni lavirint sazdan od materije.

*

Iz prostora u kojima se rađaju kreativni impulsi.

*

Prava eksplozija komunikacija i potreba za komuniciranjem u našem elektronskom društvu podstakla je neprestano stvaranje novih jezika.

*

Svet i svest dva pojma jedne jedinstvene strukture.

*

"Umetnost je potrebna da nas ne bi uništila istina".

(Hajdeger)

*

Poetika činjenica i stvari u fenomenološkoj poeziji.

*

Traganje za rečima, traganje za pesničkim staništima.

*

Pomeranje biti umetnosti iz umetničkog dela u sâm stvaralački postupak, u materijal i način umetničke proizvodnje.

*

Da li je ispravna tvrdnja da u našem vremenu više ne možemo računati sa globalnim pojmom avangarde?

*

Daleko od vere u "kosmičku harmoniju".

*

U fenomenološkoj poeziji: mogućnost obnavljanja govora iz samih stvari.

*

Postati svestan nesvesnog savladavši sopstvenu otuđenost.

*

Prema Solersu tekst kao prostor za analizu produkcije značenja, a ne kao "prikazivanje stvarnosti".

*

Može li se pisanje odrediti samo kao "tehnologija iskupljenja"?

*

Poetsko u stvaraocu: osetljivost na sve antinomije stvari i sposobnost da se u njima otkrije iracionalno.

*

Žeđ za otkrivanjem izgubljenih izvora jezika u apejronističkoj pesmi.

*

"Avangarda to je sloboda".

(Jonesko)

*

Da li si prekoračio granice sanjanog?

*

Materijalni temelji konkretne umetnosti.

*

Eruptivni jezik i slike skrivene duboko u naslagama reči.

*

Gestualna poezija - čin akcije i intervencije u samoj realnosti sveta.

*

Obuhvatiti totalitet stvari.

*

Struktura pesme i suština jezičke moći.

*

Da nije možda prerano prorokovan kraj transcendentalnog mišljenja?

*

"Estetski genije bio bi onaj koji bi stvorio veličanstveni mozaik od svih umetnosti i svih stilova."

(Momčilo Nastasijević)

*

Autentična istina i mogućnost identiteta svesti i bića.

*

Stvaralački postupci kojima se tekući (svakodnevni) jezik pretvara u pesnički.

*

U fenomenološkoj i elementarnoj poeziji eliminacija lirskog ja kao osnovice poetskog govora.

*

Da li je merljiv, i kako, udeo nesvesnog u stvaranju umetničkog dela.

*

U našoj književnoj kritici vrlo često se vrši problematično izjednačavanje modernizma sa avangardom. Nužno je razlučiti ova dva pojma.

*

Reč, slika, ritmički udar pod čijim su pritiscima i iz same nužnosti nastajale pesme.

*

Misterija pesničke kreativnosti nad svojim neposrednim izvorom misterijom jezika.

*

Struktura signalističke pesme kao višeslojna formacija.

*

Težnje ka najvišem kreativnom nivou i ostvarivanju jedne poetičke sinteze.

*

Pesnička reč i slika natopljene ludičkim i stvaralačkim zanosom.

*

Iz mističnog doživljaja jezika i sveta.

*

Ponekad treba sopstvenu pesmu pogledati iz više uglova i pročitati je na više različitih načina.

*

Sistem vrednosti što obezbeđuje univerzalnost i nevidljivost kôda.

*

Da li je i u kojoj meri, nekorisna i neupotrebljiva pesnička istina?

*

Spontanost, izvesna artificijelnost i šokantnost aleatorne i stohastičke pesničke slike.

*

Igra negira svako apsolutno određenje našeg bivstvovanja, pa i našeg bića.

*

Ponorni poetski prostori iz asocijativnih spletova i imaginativnog rasprskavanja jezika.

*

Poetika detalja u fenomenološkoj poeziji.

*

Pesma kao svedočanstvo o neprestanom naporu da se izađe iz svakodnevnog i dođe do nekog drugog i drugačijeg iskustva.

*

Malarmeovska zamisao suštine.

*

Reči, slike, gestove učiniti nepredvidljivim.

(Iz knjige ‘’Ka izvoru stvari’’, Beograd, 1995)

No comments:

Post a Comment