Miroljub Todorović
Segmentovanje (rezanje) stihovnog lanca u signalizmu (aleatorna, stohastička, kompjuterska, apejronistička poezija), na jezičke molekule reči, sintagme i druge relativno samostalne rečenične celine.
*
Manifestovanje kosmičke energije u stvarima, bićima i posebno u umetniku (stvaraocu) koji ih dodiruje i otkriva.
*
"Ovo je doba da svako otvori svoju alternativu prema Nezamislivom."
(Ihab Hasan)
*
Sposobnost da se sve apsorbuje i pretvori u pesmu.
*
Pritajenost prave prirode jezika.
*
Pevati izvor (bit) i oblike u kojima se on objavljuje.
*
Istinska konkretizacija jezičkog čina.
*
Ekstatično stanje jezika u stohastičkoj pesmi.
*
Neiscrpna su obeležja stvari.
*
Stvaralačka svest shvaćena kao skup neprekidnih, paralelnih ali i isprepletanih imaginativnih tokova i procesa u kojima se ocrtava magmatična slika Kosmosa i Sveta.
*
Na koji način, u okružju i pod presijom drugog i drugih, ostvariti svoje pravo biće?
*
Haotičnost reči i slika: iracionalno opštenje sa stvarnošću.
*
Ka ontološkim temeljima signalističke pesme.
*
Da li je lepo izgubilo svoj nekadašnji metafizički sjaj?
*
Istraživanje fenomenologije pesničkih formi.
*
Reč i slika uhvaćeni u mrežu igre značenja.
*
Prenapregnuta simboličnost i metaforička preza- sićenost verbalnih sintagmi i rečeničnih solilokvija u nadrealističkom automatskom tekstu.
*
O govoru kao individualnoj (psihičkoj) a jeziku kao opštoj (društvenoj) pojavi.
*
Kinezika: semiologija gesta (akcije).
*
Reči aleatorne pesme iz svakodnevne, uzburkane, egzistencijalne kosmogonije.
*
Od semiotičkog ponovo ka simboličkom.
*
Kombinovani i kombinatorički modeli percepcije.
*
Tekst kao instrument za transcendenciju jezika.
*
Moć fragmentizovanja -- moć iskliznuća.
*
Uzaludni pokušaji kritičke rekonstrukcije teksta i puteva stvaralačke imaginacije.
*
Fenomenološka metoda kao metoda proučavanja bitnosti.
*
Da li je "jezik samo spoljna kristalizacija unutrašnje forme"?
*
Nečitljivost ne kao izraz voljnog već spontanog, ekspresivnog čina.
*
Kako neizrecivo dodirnuti jezikom?
*
Pesme o kosmičkoj i ljudskoj pometenosti.
*
Pisanje kao samoanaliza.
*
Uspostaviti kreativan odnos između unutrašnjih napona i spoljašnjih ograničenja.
*
Signalistički tekst ne samo kao znak već i uputstvo za sastavljanje i israživanje znakova.
*
"Sve je broj. Broj je u svemu. Broj je u jedinki. Pijanstvo je broj."
(Bodler)
*
Može li poezija razrešiti sukob između večnosti i efemernosti?
*
Iz lavine reči svakodnevlja na putu ka imenovanju bića: pesma.
*
Nad metafizičkim izvorima poezije.
*
Elementi zajednički pevanju i mišljenju. Približiti se suštini pevanja.
*
Sveukupnost signalističkog stvaralačkog iskustva.
*
San o planetarnom i planetarizovanom biću.
*
Pesništvo kao čin suprostavljanja hegelijanskom racionalizmu.
*
Poetika koja samu sebe proverava, sopstvene ponore i prostore.
*
Prema Liotaru "sve se može čitati" i to "na bilo koji način".
*
Signalistička poetička praksa kao uzročnik tektonskih poremećaja u srpskoj poeziji krajem šezdesetih i početkom sedamdesetih godina.
*
Znak i mišljenje.
*
Zatvoreni svetovi fenomenološke pesme.
*
Novi postupci jezičkog osvajanja stvarnosti.
*
Ukloniti sve iz stvaralačkih postupaka što sputava kreativnu slobodu i imaginaciju.
*
"Mogao bih definisati svoje delo upravo kao kontradikciju između bića i postojanja."
(Česlav Miloš)
*
Pesma kao stvaralačka rezultanta vrhunskog napona (rada) jezika.
*
Potirući logos, pokazujući elemente jednog fragme- ntizovanog i raspadajućeg sveta.
*
Signalističko delo od izrazite informativnosti do neprozirne hermetičnosti.
*
Potrošljivost poetika.
*
Agonizam i antagonizam, važni momenti za defini- sanje avangardnog umetnika i njegovog dela.
*
Sa egzistencijalne neprilagodljivosti prelazak na kosmičku dinamičnost.
*
Eliminacija umetničkog objekta i pokušaj "vizue- lizovanja misaonih nastojanja" u različitim vidovima konceptualne umetnosti.
*
Moć permanentnog imaginiranja kao poseban oblik stvaralačke katarze.
*
Novi prostori osvojenih pesničkih sloboda u signalizmu.
*
Pesme koje me ispisuju.
*
Belina papira, bela pesma, pesma ni o čemu, osnovni znak, mogućnost iz koje proističe sve ostalo.
*
Signalistička poezija kao šifra i ključ za razumevanje fragmentizovane (diskontinuirane) svesti savremenog čoveka.
*
Na granici jave i priviđenja: Reč i Znak.
*
Govor (jezik) jedan je od osnovnih elemenata čovekove izuzetne pozicije u planetarnom (kosmičkom) pletivu (tkanju, textum).
*
Hegelova identifikacija subjekta i supstance.
*
Svest o pesmi: neposredna i kontinuirana samo- refleksija.
*
Tamo gde govor ističe iz sebe samog.
*
Aktivna uloga posmatrača u procesu oblikovanja umetničkog dela.
*
Signalistička svest o permanentnom povezivanju sebe (svog bića) i sveta (kosmosa), sadašnjeg sa budućim.
*
Reč oslobođena magije prividnosti.
*
Ka izvorištu (počelu) jezika u kome se događa biće.
*
Pojmovni sudari i metaforička prelivanja u apejro- nističkoj poeziji.
*
Pesma kao obračun sa svešću i jedinstvo svesti.
*
Dadaističko načelo simultanosti iskustva.
*
Sukob između stvaraoca i sveta pretvoren u unutarnji sukob.
*
"Postanak stvari obično ostaje skriven."
(Heraklit)
*
Prekodifikovanje komunikacije putem slike i pisma.
*
Signalistička plakat-pesma jedan je od prvih oblika prevladavanja knjige kao komunikativnog medija u literaturi.
*
Usmerenje konceptualizma ka lingvističkoj supstanci umetnosti.
*
Nova svest o mitu u apejronističkoj pesmi.
Umetnost pisanja: otkrivati sebe kao nekog drugog.
*
Estetičke premise signalizma isprepletane i neodvo- jive od signalističke pesničke prakse.
*
Manifestacija poetske moći oslobođenog znaka i reči.
*
Čin pisanja i čin recepcije teksta kao istorodni proces.
*
Putem apejronističke pesme tragati za izgubljenom tajanstvenošću sveta.
*
Određenje avangardnosti, po nekim kritičarima i teoretičarima, vršilo bi se, uglavnom, na osnovu negativnih estetičkih kategorija kao što su: disonantnost, groteskno, ružno, haotičnost, itd.
*
Kušanje značenjske energije i dejstva reči usamljenih u prostoru. Onda upoređivanje zračenja i asocijativnih prepleta onih reči okruženih rečima i drugim jezičkim jedinicama (elementima).
*
Izvan mitskog jedinstva fenomena i zbilje.
*
Pevati tako kao da niko pre tebe nije pevao.
*
Da li samo stvarnost može biti "najdublji izvor inspiracije"?
*
Suština ličnosti umetnika izražena kroz prepoznatljivi stvaralački postupak.
*
Svest o ludičkom ali i proizvodnom karakteru pisanja u signalizmu.
*
Dejstvo belih i crnih površina i intezitet zračenja slova u vizuelnoj pesmi.
*
Nemogućnost određivanja čvrstih granica između činjenica i fikcije.
*
Figurativnost jezika.
*
Fenomenološke pesme kao produkti "same prirode stvari".
*
Sadejstvo poetoloških odrednica i pesničke prakse.
*
"Oko kojim ja gledam Boga jeste oko kojim Bog gleda mene. "
(Majstor Ekhart)
*
Demijurški pesnički ples potaknut asocijativnošću metafora i jarkih alogičnih slika.
*
Koliko književnik zaista može da izražava svest jedne epohe i da predstavlja njenu savest?
*
Još u Planeti ljubav kao kosmička energija.
*
U samim izvorima pesme pitanja o smislu pesništva i pesnikovanja.
*
Kako pokrenuti reči, kako im dati potrebno ubrzanje i ritam?
*
Apejronistički kreativni postupak kao ludičko-imaginativni proces.
*
Pesnik antilogocentrističkih vizija i prakse.
*
Rastakanje realnosti i onirička dimenzija apejro- nističke pesme.
*
Simbol neke stvari značenjski je bogatiji od same te stvari u njenom određenom prostorno-vremenskom ispoljavanju.
*
Anarhična i dekonstrukcijska pesnička praksa signalizma.
*
Silazak u dubinu, u otvoreni ponor jezika.
*
Da li bi pesma mogla postati jedno od mogućih središta našeg sveta?
*
Pisanje kao proces kombinovanja datih elemenata.
*
Mistika materije.
*
"Posao kritičara nije da rekonstruiše poruku već sistem dela, kao što posao lingviste nije da dešifruje smisao jedne rečenice, već da utvrdi formalnu strukturu koja omogućuje prenošenje tog smisla. "
(Rolan Bart)
*
Verbalni i likovni elementi vizuelne pesme kao integralni delovi njene jedinstvene strukture.
*
Omađijan govorljivom ćutnjom bele pesme.
*
Za Majakovskog "nema revolucionarne umetnosti bez revolucionarne forme".
*
Signalistička svest o novim, još neotkrivenim mogućnostima jezika.
*
Sjedinjavanje raznovrsnih umetničkih oblika i disciplina u konkretnoj i vizuelnoj poeziji.
*
Jedna od osobina dela avangardne umetnosti ogleda se u izgrađivanju pojedinačnog (specifičnog) kôda dela.
*
Destruirati. Graditi. Govoriti.
*
Teško uhvatljiva razlika između jezika i krika.
*
Znak koji prerasta u jezik.
*
Odnosi među posvađanim rečima -- asocijativni izvori.
*
Pesma što se tek naslućuje iza granica govora.
*
Načelo relativnosti u tumačenju jezičkog znaka proisteklo iz moderne fizike.
*
čistota i nevinost pesničkog saznanja.
*
Ka deistorizaciji pojma avangarde.
*
Konkretna poezija - negacija metaforičkog govora.
*
Proizvodnost jedan od elemenata određenja stvara- lačkog procesa.
*
Povratak kontekstu, povratak izvorima.
*
Jezik kao polazna tačka istraživanja u signalizmu.
*
Pesnički oblici utemeljenja sopstvenog postojanja.
*
Reč kao počelo. Svet pretočen u reči.
*
Iz sprege verbalnog i ikoničkog.
*
S druge strane jezika.
*
Signalističko delo u nastojanju da oformi svoj sopstveni sistem komunikacije.
*
Vreme celine i vreme trena.
*
Dinamička i fleksibilna moć reči u apejronističkoj pesmi.
*
Nova umetnost i prostori utemeljenja drugačijeg etosa.
*
Osnovni mehanizmi jezičke proizvodnje u signalizmu.
*
Objedinjavanje reči i tišine.
*
Pesma što pokušava da razjasni bit sopstvenog bića.
*
Ka jednoj imaginarnoj sadašnjosti.
*
Veština preplitanja, apejronističkog umrežavanja teksta.
*
Prostor vizuelne poezije i konstelacije energije lingvističkih skupova.
*
Da li, kako to tvrde letristi, semantičko značenje reči, zaista, "ograničava otvor u dubinu"?
*
Razmišljajući o nekim bitnim principima umetnosti, o misiji umetnika i stvaralačkom postupku, Prust zaključuje da se on sastoji, pre svega, u otkrivanju i ispitivanju sopstvenog ja.
*
Poezija koja traži i poseduje jedan nov i drugačiji perceptivni duh.
*
Kako na najefektniji način oslobađati kreativne mogućnosti jezika?
*
Imaginarno -- tajna realnog sveta.
*
Svetlosti i senke jedne tek osvojene poetske realnosti.
*
Nužnost prostornog približavanja reči u signalističkoj pesmi.
*
O funkcijama književnog teksta.
*
Opsednut beskonačnošću.
*
Pesnički izvor i pesnički trag.
*
Otvorenost ka onim strukturama što "Logos vraćaju u njegove granice".
(Derida)
*
U jednoj jedinoj reči osluškivati haotično i magično pulsiranje bila svemira i sveta.
*
Stvaralački postupak kao posebna vrednost i umetničko otkriće.
*
Bodlerova "metafizika greha" .
*
Sev jezika -- minimalna distanca između dve suprotsta- vljene realnosti.
*
Otvorena i kontinuirana serijalnost slika u aleatornoj i stohastičkoj pesmi.
*
"Ludilo Nastajanja."
(Marineti)
*
Poetska višesmislenost razbijač i uništitelj "totalne strukture".
*
Raslojeni svet, svet demijurške ekspresije.
*
O pesništvu kao mogućem prajeziku ljudskog roda.
*
Pesma koja je tek krenula u susret svome biću (liku).
*
"Jezik me trpi i čini da ga trpim."
(Valeri)
*
U šatrovačkoj poeziji želja za apsolutnom neposrednošću.
*
Stvaralačka sloboda, ili iluzija slobode?
*
Ekspresivnost jezičkog i ludičkog otvaranja sveta u apejronističkoj pesmi.
*
Izvan poetičkih zakonitosti.
*
Kreativna izvornost i neomeđenost signalizma.
*
Bez apsolutnog uporišta.
*
Odbojnost prema normativnosti, sistematici i mode- lovanju samo potvrđuje mišljenja da se u osnovama avangarde (i one istorijske i ove posleratne) osećaju uticaji anarhi-stičkih i postanarhističkih ideja.
*
Struktura kao zatvorena, autonomna i statična shema.
*
Mogućnosti i granice signalističkog polimedijalnog stvaranja.
*
Po Mišelu Fukou potrebno je tragati za logikom koja će biti nezavisna od gramatika, rečnika i reči, i istovremeno sposobna da izrazi univerzalnu sadržinu misli van postojećih jezika.
*
Kôd savremenog likovnog umetničkog dela prepozna- ćemo tek ukoliko je uspeo da izrazi poetsko.
*
Apejronistička projekcija sveta.
*
Delo kojim se žudi za totalizacijom života (egzistencije).
*
"Estetska informacija" u konkretnoj poeziji, uverava nas Benze, "ne prenosi značenje već svoju sopstvenu realizaciju".
*
Prelivanje jedne reči u drugu.
*
Obnoviti dijalog sa svetom činjenica i stvari znači obnoviti jezik kao izražajno sredstvo.
*
Signalizam kao metastruktura -- apejronizam kao auto- nomni ali i zavisni deo te metastrukture.
*
Mit koji vremenom postaje realniji od stvarnosti iz koje je ponikao.
*
Heurističko postuliranje strukture kao ontičke realnosti.
*
Kružni tokovi jezičkih signala u prostoru vizuelne pesme.
*
Klasična funkcija katarze: svođenje emocija na "pravu meru".
*
Ka još izraženijoj autonomiji književnog stvaralaštva.
*
Prema Noamu Čomskom jezik je ogledalo našeg duha (uma).
*
Ponekad suočen sa suštinskom prazninom sveta.
*
Nepredvidljivost razvojnih tokova poezije.
*
Značenjski slojevi i značenjska kretanja u stohastičkoj pesmi.
*
Gde su granice jezičke smrti?
*
Razvijanje kritičke svesti i aktivne stvaralačke participacije.
*
Izvorni mirisi, zvukovi i slike bića.
*
Pesnička istina kao istina fragmentizovanog i haotičnog sveta.
*
Signalistička poezija otvorena prema novim i drugačijim mogućnostima prestruktuiranja svojih elemenata (reč, znak, gest, zvuk), dakle u stalnoj transformaciji.
*
Poetska inovacija Kosmosa i Sveta.
*
Dimenzije svakodnevlja u aleatornoj i šatrovačkoj poeziji.
*
Reč i znak s one strane egzistencijalne strepnje.
*
U signalističkom carstvu kreativne slobode.
*
Napeta rečitost stvari dovoljna da pokrene pesnikovu imaginaciju.
*
U kojoj je meri opravdana tvrdnja da se brzo iscrpljuju i troše, odnosno umiru, oni tekstovi koji se "odveć drže neke stilske doktrine"?
*
Želja za totalnom (neograničenom) komunikacijom.
*
Dinamičnost i pokretljivost govora nasuprot jeziku koji teži stabilnosti i statičnosti.
*
Sama priroda signalističkog pisma protivna je principu linearne temporalnosti.
*
Svakog trenutka jezik se, u raznovrsnim komuni- kativnim oblicima, inovira i stvara.
*
Logika imaginarnog u iskidanom (fragmentarnom) sledu pesme i sveta.
*
Možemo li, i smemo li, zamisliti svet bez poezije?
*
Ritam forme.
*
Ka novim poetskim prostorima uz pomoć magičnih jezičkih formula i novih značenjskih slojeva apejronističke pesme.
*
Raz-dvojenost pesnikovog unutarnjeg bića i njegovo neurotično bitisanje u svetu.
*
Planeta i Putovanje u Zvezdaliju : prizivanje i imenovanje Univerzuma pesmom.
*
Bez strepnje od neograničene slobode.
*
Svi ti šumovi koje pomno osluškujem u jeziku.
*
Prema Pasternaku misaoni i društveni sistemi zasnovani na utopijskom prometejskom mitu vode ka dezintegraciji ljudskih vrednosti.
*
Pesnički govor kao "pitijski" i za stvaraoca i za primaoca.
*
Odricanje od svega osim svoje umetnosti.
*
Sintaksička funkcija prostora, belina i grafemskih blokova u vizuelnoj poeziji.
*
Nabujalost jezičkih ponornica apejronističke pesme.
*
Pesničke mogućnosti radikalne promene mentalnog reda stvari.
*
Početak je u analizi i tumačenju materijalne strukture dela da bi se potom ušlo u njegovu formu.
*
Semantički kontekst vizuelne pesme.
*
Ukrštanje više prostorno-vremenskih iskustava jezika i sveta.
*
Kako u sebi ukinuti ideologa?
*
Simultanost signalističke poezije.
*
Oblik i smisao su način putem koga se ono što opažamo čulima pojavljuje u svesti.
*
Po Herbertu Ridu : umetnost kao "kreativna terapija".
*
Žudnja za čvrstom (savršenom) formom koja bi na kraju bila uništena.
*
U apejronizmu vraćanje na metafizičke vrednosti, na tajanstveno i iracionalno.
*
Gde su granice subjektivnih moći?
*
Otkrivanje sopstvenih pesničkih postupaka.
*
Hibridnost i asimilativna sposobnost signalističkog teksta.
*
U konkretnoj poeziji: jezik, ne samo sredstvo komunikacije već i materija koju je moguće estetski oblikovati.
*
Elementi oniričkog, istorijskog i ludičkog iskustva pretvoreni u asocijativno tkivo apejronističke pesme.
*
Poezija shvaćena kao jedna od "spoznajnih disciplina duha".
*
Bit jezičkog fenomena u poetskoj funkciji.
*
Rušenje prirodnih tokova prenosa i dejstva estetske informacije.
*
Ka prvobitnom govoru i suštini jezika.
*
Nijanse socio-kritičkog diskursa u aleatornoj i šatrovačkoj poeziji.
*
Značenje jednog pesničkog teksta nikako nije isto za pisca i za čitaoca.
*
Umetnička delatnost kao proces samoanalize.
*
Mesto ironije i humora u međuprostorima jezika i govora.
*
Intuitivno opažanje suštine stvari.
*
Čovekova nemoć da savlada uskomešane sile podsvesti.
*
Da li je jezik, kako nas uveravaju neki filozofi, zaista samo "praktična, stvarna svest", i da tamo gde se odbacuje ili čak delimično razbija i redukuje značenje reči nema više jezika?
*
Problem prostora u poeziji.
*
Objekt-pesma kao upotrebni predmet.
*
Izvorno ispisivanje sebe i sveta.
*
Konkretna poezija i "semantička regresija jezika".
*
Svet rečite tišine.
*
Signalistička težnja za unutrašnjim sjedinjavanjem sa elementima Kosmosa i Sveta.
*
Iz igre rođeno značenje - iskra bića.
*
Da li se o ritmu u poeziji može govoriti kao o fenomenu sa izrazito emocionalnom osnovom.
*
Postepeno značenjsko otvaranje apejronističke pesme.
*
Sintaksička sredstva kao bogat izvor jezičke ekspresije.
*
Prihvatanje i sagledavanje istorije i ljudske egzi- stencije isključivo kroz literarnu formu.
*
Može li savremenost biti svoj sopstveni mit?
*
Stvaralački akt kao suština umetničkog.
*
Misteriozni poredak stvari.
*
"Knjiga je produžetak memorije i imaginacije".
(Borhes)
*
Moć signalističkog pesnika da jezik i znak učini bićem.
*
Razdvajanje označitelja od označenog omogućilo je, između ostalog, savremenom pesništvu da se oslobodi balasta retorike.
*
Odstupanje od norme, ne kao destrukcija već kao kreacija.
*
Neiscrpnost lingvistčkih dimenzija poezije.
*
Jezik i deifikacija Ništavila.
*
Ne/očekivana značenja.
*
Pronalaženje korelacija između udaljenih realiteta u apejronističkoj pesmi.
*
Za Bodlera poezija je "magija jezika".
*
Nezaobilazna psihoanalitička pretpostavka da je svako saznanje, u krajnjoj liniji, zasnovano na iracionalnoj podlozi.
*
U apejronističkoj pesmi traganje za oblikom koji će izdržati sve jezičke eksplozije.
*
Shvatanje poezije kao apsolutne stvarnosti.
*
Poetika onog Drugog.
*
Širenje polisemije reči i pomeranje značenja pomoću ironije.
*
Signalizam i kreativne diverzije u vladajućem pesničkom sistemu.
*
Apsolutizam metafore.
*
Usamljena (izolovana) reč što intenzivno zrači sva svoja potencijalna značenja u prostoru pesme.
*
Anagramski postupci u konkretnoj poeziji.
*
Čime smo to zatrovali jezik?
*
Stvaranje drugačijih perceptivnih i misaonih sistema pod uticajem novih sredstava saopštavanja i primanja poruka.
*
Jedno od osnovnih načela signalizma: sve je moguće pretvoriti u pesmu.
*
Izvori apejronističke poetike uočljivi u nepomirljivom sporu između subjekta i njegove istine s jedne te kosmosa i sveta s druge strane.
*
Vizuelna poezija kao nemirna savest modernog pesništva.
*
Istraživati skrivene i teško uočljive dimenzije višeslojnog signalističkog teksta.
*
Distanciranost i kritička funkcija poezije prema "instrumentalnom umu".
*
Vrednost jezičkog znaka određenog u odnosu na "odsutnost znaka".
*
Nova metafizička slika čoveka stvorena posredno kroz kritiku jezika.
*
U kojoj meri i s kojih pozicija na pesništvo možemo gledati kao na harmoniju intelektualne i čulne, afektivne dimenzije duha?
*
Književnost shvaćena i tumačena kao projekcija opšte strukture ili strukture struktura.
*
Intuitivno ili diskurzivno sagledavanje bića pesme.
*
Složeni sistemi semantičkih pomeranja i strukturalne metaforizacije u apejronističkoj poeziji.
*
Osetiti sebe (svoje biće) kao centar (središnju tačku) Kosmosa i Sveta.
*
Brisanje granica između realnih činjenica i fikcija, stvarnosti i jezika.
*
Kako putem govora otkrivati zaboravljena staništa stvari?
*
U fenomenološkoj poeziji oslobađanje od antropocentrizma i subjektivizma.
*
Istrajnost i nepokolebljivost u istraživanju i izricanju poetske istine o čoveku i svetu.
*
Nastojanje totalitarne ideologije da sve oceni, protumači i podvrgne jednom određenom praksisu.
*
Pesma kao potpuno novi element stvarnosti.
*
Bitne razlike u proizvoljnosti jezičkog znaka u tekućem jeziku i u jeziku pesme.
*
Sukob između vere i sumnje - osnovni pokretač ljudske istorije.
*
Tumačenje umetničkog dela i njegov prenos u drugi egzistencijalni sistem (prostor).
*
Stavljanje znaka jednakosti između života i jezika, stvaranje sistema znakova preko koga je moguća temeljna obnova sveta.
*
Biće signalističkog dela kao zatvoreni univerzum.
*
Izvući iz jezika živo jezgro i onu energiju koju konvencija još nije uspela da uništi.
*
U foničkoj poeziji sâma zvučna struktura nosi određenu poetsku informaciju.
*
"Biće koje govori bačeno je u Beskraj shvaćen kao moć i lukavstvo Reči. "
(Julija Kristeva)
*
Šta bi mogao biti zajednički poetski imenitelj avangardnih umetničkih strujanja šezdesetih i sedamdesetih godina?
*
Oblici eksplozivne "ironične verbalizacije" u aleatornoj pesmi.
*
Od preimenovanja ka stvaranju stvari.
*
Radikalno ispisivanje sopstvenog postojanja.
*
Reč koja u pesmi oličava suštinsko značenje.
*
Prema Volasu Stivensu umetnost bi mogla zauzeti ono mesto u čovekovom duhovnom i intelektualnom životu koje je do sada bilo rezervisano za religiju.
*
Struktura signalističkog dela i evolucija stvaralačkih postupaka u signalizmu.
*
Stalna potreba za menjanjem, preoblikovanjem sveta i starih vrednosnih sistema.
*
Različiti nivoi kretanja i eksplozivnih sudara reči u apejronističkoj pesmi.
*
Može li interpretacija biti ravna kreaciji?
*
Jezička sloboda u funkciji istraživanja Kosmosa i Sveta: glavni put saznanja.
*
"Da li je stvaralaštvo bit čovjeka, i ako jest da li je čovjek uopće moguć danas, ili smo suočeni s nemogućnošću stvaralaštva i nemogućnošću čovjeka?"
(Gajo Petrović)
*
Način organizovanja teksta i jezičko-znakovni elementi u gradnji signalističke pesme.
*
Celokupno ljudsko biće angažovano je u stvaralačkom činu a nikako samo jedan njegov deo.
*
Ponovno uspostavljanje kategorije mišljenja o pesništvu i univerzumu.
*
Odgovornost pisanja.
*
Vanjezički kriterijumi za razlikovanje književnog od neknjiževnog teksta.
*
Kolažna struktura apejronističke pesme.
*
Za Valerija istraživanje odnosa između stila i ja omogućuje pesniku da potpuno uobliči i pokaže svoju originalnost.
*
Problem egzistencije i jezika kao metafizički problem.
*
U pesmi stvari se oslobađaju spoljašnjeg oklopa koji njihovo značenje bitno sužava.
*
Moć pevanja - putevi stvaranja sveta.
*
Spuštati se u podzemlje jezika.
*
Univerzalna vrednost poezije i jedinstvo planetarnog pesničkog stvaralaštva.
*
Istražiti izvorišta kreativne funkcije jezika.
*
Radikalni preokret kvaliteta sveta u apejronističkom pesništvu.
*
Između punoće jezičkog univerzuma i ništavila tišine.
*
U kojoj meri avangardno umetničko delo zbunjuje i plaši savremenog čitaoca (gledaoca), i da li, zaista, na toj relaciji, može doći do potpunog prekida komunikacija.
*
Razumevanje unutrašnjeg značenja.
*
Problem razgraničenja realnog od irealnog u apejronističkoj pesmi.
*
Jezik koji je iscrpeo svu svoju izražajnu moć i više nije u stanju u celini da pokrije oblast literarne ekspresije.
*
Svet je za Borhesa beskrajni lavirint sazdan od materije.
*
Iz prostora u kojima se rađaju kreativni impulsi.
*
Prava eksplozija komunikacija i potreba za komuniciranjem u našem elektronskom društvu podstakla je neprestano stvaranje novih jezika.
*
Svet i svest dva pojma jedne jedinstvene strukture.
*
"Umetnost je potrebna da nas ne bi uništila istina".
(Hajdeger)
*
Poetika činjenica i stvari u fenomenološkoj poeziji.
*
Traganje za rečima, traganje za pesničkim staništima.
*
Pomeranje biti umetnosti iz umetničkog dela u sâm stvaralački postupak, u materijal i način umetničke proizvodnje.
*
Da li je ispravna tvrdnja da u našem vremenu više ne možemo računati sa globalnim pojmom avangarde?
*
Daleko od vere u "kosmičku harmoniju".
*
U fenomenološkoj poeziji: mogućnost obnavljanja govora iz samih stvari.
*
Postati svestan nesvesnog savladavši sopstvenu otuđenost.
*
Prema Solersu tekst kao prostor za analizu produkcije značenja, a ne kao "prikazivanje stvarnosti".
*
Može li se pisanje odrediti samo kao "tehnologija iskupljenja"?
*
Poetsko u stvaraocu: osetljivost na sve antinomije stvari i sposobnost da se u njima otkrije iracionalno.
*
Žeđ za otkrivanjem izgubljenih izvora jezika u apejronističkoj pesmi.
*
"Avangarda to je sloboda".
(Jonesko)
*
Da li si prekoračio granice sanjanog?
*
Materijalni temelji konkretne umetnosti.
*
Eruptivni jezik i slike skrivene duboko u naslagama reči.
*
Gestualna poezija - čin akcije i intervencije u samoj realnosti sveta.
*
Obuhvatiti totalitet stvari.
*
Struktura pesme i suština jezičke moći.
*
Da nije možda prerano prorokovan kraj transcendentalnog mišljenja?
*
"Estetski genije bio bi onaj koji bi stvorio veličanstveni mozaik od svih umetnosti i svih stilova."
(Momčilo Nastasijević)
*
Autentična istina i mogućnost identiteta svesti i bića.
*
Stvaralački postupci kojima se tekući (svakodnevni) jezik pretvara u pesnički.
*
U fenomenološkoj i elementarnoj poeziji eliminacija lirskog ja kao osnovice poetskog govora.
*
Da li je merljiv, i kako, udeo nesvesnog u stvaranju umetničkog dela.
*
U našoj književnoj kritici vrlo često se vrši problematično izjednačavanje modernizma sa avangardom. Nužno je razlučiti ova dva pojma.
*
Reč, slika, ritmički udar pod čijim su pritiscima i iz same nužnosti nastajale pesme.
*
Misterija pesničke kreativnosti nad svojim neposrednim izvorom misterijom jezika.
*
Struktura signalističke pesme kao višeslojna formacija.
*
Težnje ka najvišem kreativnom nivou i ostvarivanju jedne poetičke sinteze.
*
Pesnička reč i slika natopljene ludičkim i stvaralačkim zanosom.
*
Iz mističnog doživljaja jezika i sveta.
*
Ponekad treba sopstvenu pesmu pogledati iz više uglova i pročitati je na više različitih načina.
*
Sistem vrednosti što obezbeđuje univerzalnost i nevidljivost kôda.
*
Da li je i u kojoj meri, nekorisna i neupotrebljiva pesnička istina?
*
Spontanost, izvesna artificijelnost i šokantnost aleatorne i stohastičke pesničke slike.
*
Igra negira svako apsolutno određenje našeg bivstvovanja, pa i našeg bića.
*
Ponorni poetski prostori iz asocijativnih spletova i imaginativnog rasprskavanja jezika.
*
Poetika detalja u fenomenološkoj poeziji.
*
Pesma kao svedočanstvo o neprestanom naporu da se izađe iz svakodnevnog i dođe do nekog drugog i drugačijeg iskustva.
*
Malarmeovska zamisao suštine.
*
Reči, slike, gestove učiniti nepredvidljivim.
(Iz knjige ‘’Ka izvoru stvari’’, Beograd, 1995)
No comments:
Post a Comment